Toen de oorlog in Oekraïne uitbrak, stond het leven van Myroslava Sydorchuk volledig op zijn kop. Drie jaar geleden besloot ze naar Nederland te vertrekken om als apothekersassistent aan de slag te gaan bij de Centrale Apotheek in Haarlem. “Ik wil hier iets opbouwen maar tegelijkertijd iets blijven doen voor mijn land.”
“Ik werkte in Oekraïne als apotheker en farmaceutisch manager, maar veiligheid en toekomstperspectief verdwenen van de ene op de andere dag”, zegt Myroslava Sydorchuk. Drie jaar geleden nam ze een spontane maar ingrijpende beslissing: ze besloot naar Nederland te gaan, samen met een vriendin en haar kind. Inmiddels werkt ze als apothekersassistent bij de Centrale Apotheek in Haarlem én zet ze zich actief in om andere Oekraïense collega’s een plek te geven in een Nederlandse apotheek.
Eerste stappen in Nederland
Bij aankomst in Nederland werd Myroslava samen met andere vluchtelingen opgevangen door het Rode Kruis in Utrecht. Daarna verhuisde ze naar Barneveld. Daar vond ze al snel werk in een laboratorium. Toch bleef de wens bestaan om in een apotheek te werken. “In Oekraïne had ik gestudeerd en gewerkt als apotheker, en dit wilde ik in Nederland ook graag doen”, vertelt ze.
Dat bleek echter niet eenvoudig. “De Nederlandse taal was helemaal nieuw voor mij, en buitenlandse diploma’s worden hier niet zomaar erkend.” Na het doorlopen van de waarderingsprocedure werd haar diploma gelijkgesteld aan een master Biopharmaceutical Sciences, maar dat gaf haar nog altijd geen toegang tot het apothekersvak.
Aan de balie in Haarlem
Ondanks die tegenslag gaf Myroslava niet op. Ze verhuisde naar Haarlem en begon te werken bij een drogisterij. Daarna kreeg ze een kans bij de Centrale Apotheek in Haarlem. “Ik ben begonnen als medewerker in de ondersteuning, later als apothekersassistent, en inmiddels sta ik al een jaar aan de balie en schrijf ik recepten aan. Het voelt goed om weer dichtbij mijn vak te zijn”, zegt ze.
Het verschil tussen werken in Oekraïne en Nederland is groot. “In Oekraïne staat alles nog op papier. Hier gaat alles digitaal. Ook is de rol van de apotheker anders: in Oekraïne volg je strikt wat er op het recept staat, zonder alternatieven te bespreken. In Nederland moet je vaak meedenken, adviseren en uitleg geven over leefstijl of bijwerkingen. Dat is een belangrijk verschil waar Oekraïense apothekers aan moeten wennen.”
Talent Academy
Die ervaringen vormen de basis voor Ukrainian Healthcare Talent waar Myroslava zich met hart en ziel voor inzet. Samen met een Nederlandse collega-apotheker richtte ze dit educatieve programma op: een soort talent academy voor Oekraïense apothekers in Nederland.
“We helpen collega’s die hier niet direct in een apotheek aan de slag kunnen. Ze begrijpen vaak niet goed hoe het Nederlandse systeem werkt en spreken de taal nog onvoldoende. Wij bieden onder andere begeleiding bij sollicitaties en uitleg over de verschillen tussen de Oekraïense en Nederlandse farmaciepraktijk.”
Myroslava onderhoudt het contact met de Oekraïense deelnemers en zoekt samenwerking met apotheken. Inmiddels hebben al zo’n dertig apothekers dankzij dit initiatief een plek gevonden in een apotheek in Nederland. “We zitten soms zelfs bij sollicitatiegesprekken om uit te leggen wat iemand in Oekraïne heeft gedaan en welke vaardigheden hij of zij meebrengt. Dat helpt werkgevers enorm.”
Uitbreiding naar andere zorgprofessionals
Het succes van de talent academy smaakt naar meer. Samen met een Nederlandse arts onderzoekt Myroslava nu hoe ook Oekraïense artsen begeleid kunnen worden richting een baan in de zorg. Voor artsen bestaat er wél een officiële route via het BIG-register, al duurt die procedure vaak jaren. “Het is jammer dat ondanks er zoveel tekorten zijn in de zorg, de regels het zo moeilijk maken om buitenlandse professionals snel in te zetten,” merkt Myroslava op.
Vooruitkijken
Hoe haar eigen toekomst eruit gaat zien, weet Myroslava nog niet precies. Haar verblijfsvergunning loopt tot 2027. Of ze daarna in Nederland blijft of terugkeert naar Oekraïne, hangt af van de situatie in haar geboorteland. “Een jaar geleden dacht ik nooit meer terug te zullen gaan, maar nu twijfel ik. Ik wil hier iets opbouwen maar tegelijkertijd iets blijven doen voor mijn land. Daarom werken we ook samen met stichtingen die uitwisselingsprojecten met Oekraïne organiseren.”
Door Linda Middelkoop