Een epilepsiehond kan veel betekenen voor mensen met moeilijk behandelbare epilepsie, maar ook voor mantelzorgers. Uit onderzoek van Valérie van Hezik-Wester van Erasmus School of Health Policy & Management nam de kwaliteit van leven in veel gevallen toe en nam het aantal aanvallen gemiddeld met 30 procent af.
De epilepsiehond is vooral bedoeld als een laatste redmiddel voor mensen die alle andere behandelmethoden al geprobeerd hebben, maar zonder resultaat, onderstreept de onderzoeker. Epilepsie is een ingrijpende aandoening die zich uit in aanvallen van bijvoorbeeld oncontroleerbare bewegingen of bewustzijnsverlies. Deze aanvallen brengen risico op verwondingen en ongelukken met zich mee, waardoor alledaagse dingen zoals sporten of deelnemen aan het verkeer gevaarlijk kunnen worden. Het is ook heftig voor familie en andere naasten. Gelukkig is er steeds meer zicht op de oorzaken en zijn er betere behandelmethoden. Toch is er een kleine groep die ondanks medicatie, operaties, neurostimulatie of een aangepast dieet regelmatig last van aanvallen blijft houden.
Een epileptische aanval kan er bij iedereen anders uitzien, wat betekent dat ook de hulpvraag voor iedereen anders is. Een epilepsiehond wordt hierop getraind. “Bij aanvallen waarbij iemand valt, kan een epilepsiehond bijvoorbeeld leren om een alarmknop in te drukken”, zegt Van Hezik-Wester. “Als aanvallen voor bewustzijnsverlies zorgen, kan de hond geleerd worden om voor het baasje te gaan staan en gevaarlijke bewegingen te blokkeren. Zo gaf iemand uit het onderzoek aan dat de hond een alarmknop indrukte wanneer zij een tinteling voelde. Een paar minuten later volgde ook een aanval. De deelnemer had zelf die link nog niet gelegd.”